Esperanto Lyon 2023

Frua ekinstruado de la angla ne multe utilas

Contrairement à une croyance largement répandue il ne semble pas  que l’apprentissage précoce d’une langue étrangère en facilite vraiment l’acquisition.

Se temas pri la akiro de dua lingvo en lernejo, tiam ne validas: Ju pli frue des pli bone. Pli gravas motiviĝo, regado de la unua lingvo kaj intenseco de la lingvoinstruado. Kiu malfrue komencas lerni la anglan, tiu rapide atingas la frulernantojn.

En 2009 à Zurich, coexistaient deux programmes pour l’enseignement de l’anglais. L’un prévoyait une initiation dès l’âge de 8 ans. L’autre fixait le début de l’apprentissage à l’âge de 13 ans.

« Surprizis min la rezulto. Mi estis pensanta ke bona frua instruado de fremda lingvo prezentas klarajn avantaĝojn », diras svisa lingvistino kiu nun esploras en la universitato de Salzburg pri la temo akiro de fremda lingvo kaj aĝo. Ŝia teamo de la universitato de Zuriĥo profitis unikan tempofenestron kiam en Svislando oni enkondukis novan modelon por la instruado de la angla. Tiel en la jaro 2009 en svisaj lernejoj sidis 13-jaruloj kiuj jam dum kvin jaroj en la bazlernejo esti ricevintaj instruadon de la angla kaj en la apuda klaso sidis 13-jaruloj kiuj tiam unuafoje ricevis instruadon de la angla.

Lors dès six premiers mois d’évaluations le premier groupe devançait clairement le second, à l’oral comme à l’écrit. Mais cette avance s’est assez rapidement dissipée, si bien qu’au moment du bac elle avait totalement disparue. Et les chercheurs se sont alors intéressés aux causes d’un rattrapage aussi rapide.

Dum la unua testado la frulernantoj  klare estis avanaj, kiam post ses monatoj estis ekzamenitaj buŝaj kaj skribaj konoj de la angla. Rilate al vortaro, aŭdkompreno kaj legokapablo plej multaj frulernantoj superis siajn kolegojn kiuj nur en la aĝo de 13 jaroj eklernis la lingvon. « Sed la diferencoj rapide malaperis », diras la esploristino. « La malfruaj lernantoj nelonge antaŭ la maturecekzameno, kun 18 jaroj, atingis la saman nivelon kiel la lernantoj kiuj havis instruadon de la angla jam en la bazlernejo ». La esploristoj sekve serĉis respondojn kial la frulernantoj ne povis teni sian avanan pozicion kaj kial la malfruaj lernantoj tiel rapide atingis ilin.

Quelle étaient l’influence des enseignants, de la maîtrise de la première, langue, la taille des classes, la motivation…?  Un facteur dépassait en importance tous les autres, le nombre d’heures passées en contact avec la langue. L’âge du début de l’apprentissage était tout à fait secondaire.

Oni analizis faktorojn kiel motiviĝo, lernstrategioj, regado de la unua lingvo, do lego- kaj skribokapabloj en la germana. Sed oni analizis ankaŭ la socian medion: Kiun influon havas instruantoj, grandeco de klaso, motiviĝo de la klasa komunumo, instruiloj kaj intenseco de la instruado? « Montriĝis ke aparte gravas la intenseco: Ju pli da kontakto kun la instruata lingvo dum semajno, des pli bonaj rezultoj estis atingitaj. La aĝo ĉe la komenco de lernado havas multe malpli da influo », diras la esploristino.

Ainsi se trouve réfuté un mythe qui prévaut en Europe  et qui a mené à ce que l’on enseigne l’anglais à l’école de plus en plus tôt, un peu partout sur notre continent. Il n’existe aucune preuve scientifique d’un avantage à l’apprentissage précoce d’une seconde langue à l’école.

Ŝi per tio refutas la miton kiu regas en Eŭropo kaj kiu kondukas al tio ke infanoj en laŭeble frua aĝo estas metitaj en klasojn kun instruado de la angla. « Ĉiuj ŝovas la komencon de la instruado de la angla en pli kaj pli malsuprajn lernejajn aĝojn », ŝi diras. Tiel ekzemple en Aŭstrio gelernantoj dum la 1970-aj jaroj ekhavis instruadon de la angla ekde la mezlernejo, dum la 1980-aj jaroj ekde la tria klaso de la bazlernejo kaj ekde la 1990-aj jaroj ekde la unua klaso de la bazlernejo. « Ne estas science pruveble ke akiro de dua lingvo en pli juna aĝo estas avantaĝa », diras la svisa lingvistino.

Cette politique est propulsée par des visées politiques et économiques. En tout cas on ne peut pas comparer l’apprentissage précoce des langues à celui du vélo ou du violon. Une ou deux heures d’anglais par semaine ne sont pas suffisantes pour avoir un impact réel. Une bonne maîtrise de sa première langue (voire de sa seconde  pour les immigrés) constitue un facteur plus décisif.

Ŝi konjektas ekonomiajn kaj klerigopolitikaĵn kaŭzojn por la tendenco al frua eklernado: « Ĉar oni konsideras moderna oferti fruan eklernadon de la angla, la lernejoj verŝajne esperis pri konkurenca avantaĝo ». Ĉiukaze laŭ ŝi ne validas la regulo de la eklernado de muzikinstrumento aŭ de biciklado ke gravas laŭeble frua eklernado kaj daŭra ekzercado. « Per unu aŭ du lernohoroj en semajno oni apenaŭ atingas ion », ŝi diras. Kaj unu kaŭzo kial la malfruaj lernantoj tiel bone progresis, estis ke ilia regado de la germana estis pli bona post la bazlernejo. Kaj laŭ ŝi por denaskuloj de la germana kaj por enmigrintoj estas avantaĝe bone regi la unuan lingvon, do tiun lingvon en kiu oni lernas legi kaj skribi, por havi solidan bazon por la dua lingvo.

On ne peut surtout pas comparer l’apprentissage d’une langue à l’école à l’apprentissage en immersion. Il est certain que lorsque l’on immigre ou que l’on vit dans une famille bilingue, plus l’apprentissage se fait tôt, plus il est efficace. Mais ces conditions idéales ne sont aucunement reproductibles à l’école.

« La akiro de lingvo en natura socia medio ne estas komparebla kun la medio en la lernejo », ŝi diras. Se infano venas al nova lando aŭ se infano estas edukata dulingve de la gepatroj, tiam vere validas: Ju pli frue, des pli bone. « Ĉe la akiro de lingvo en la celata kulturo temas kvazaŭ pri survivado. Ne eblas imiti tiujn idealajn lerncirkonstancojn en la lernejo. » L’article d’origine ainsi que son enregistrement sonore peuvent être consultés en cliquant sur le lien suivant :  Frua ekinstruado de la angla lingvo ne multe utilas